Gazze Savaşı Henüz Bitmedi, Ama İsrail Zaten Kaybetti

İsrail rejimi, Gazze, Batı Şeria, Lübnan, Suriye ve Yemen’de yürüttüğü çok cepheli savaşı kaybetti. Evet, gerçekten. Öyle görünmeyebilir, ama bu yenilgi gerçektir ve İsrail’in geleceğine kazınmıştır.
Önce İsrail’in “zaferi” için ortaya konan gerekçeyi ele alayım:

2023’te Gazze’ye düzenlediği işgalden bu yana, İsrail Savunma Kuvvetleri ölen asker sayısının 800’den az olduğunu bildiriyor. Buna karşılık, büyük kısmı sivil olan on binlerce — belki yüz binlerce — Filistinli Arap’ı (ve 250 ya da daha fazla “rahatsız edici” gazeteciyi) öldürdüler.

Daha en başından itibaren, Gazze’nin herhangi bir noktasına istedikleri zaman saldırı düzenleme kapasitelerini ortaya koydular; yerinden edilmiş, aç bir halkı ceset yığınları üzerinde ileri geri sürüklerken, Batı Şeria ve Suriye’de daha fazla toprak ele geçirdiler, Hizbullah’ın Lübnan’daki kalelerini tasfiye ettiler, Yemen’deki Husilerle füze saldırılarına girdiler ve hatta İran’la yürüttükleri aralıklı bir savaşta, özellikle başarılı olmasalar da, göreceli olarak hasar almadan çıkmayı başardılar.

İsrail rejiminin üst düzey yetkilileri, Gazze’nin etnik temizliğinin ve Batı Şeria’nın ilhakının kaçınılmaz olduğunu kendinden emin bir şekilde ifade ediyorlar.

Evet, bu kulağa gerçekleşmiş ve gerçekleşmesi beklenen birden fazla “zafer” gibi geliyor.

Ama bu zaferler gökten inmedi. Onlar, Amerika Birleşik Devletleri’nin on yıllardır sağladığı muazzam mali, askerî ve diplomatik destek sayesinde mümkün oldu.

Evet, başka rejimler de vardı, ama bu “müttefiklerin” çoğu artık ters yöne doğru ilerliyor — silah satışlarını kesiyor, Filistin devletini tanıyor ve İsrailli savaş suçlularına yaptırım uyguluyorlar.

İş, hızla, ABD ile İsrail arasında “aramızda hiçbir fark yok” şeklindeki ilişki biçimine geliyor; bu ilişkide ABD, her yıl milyarlarca doları hiçbir sorgulama olmadan İsrail’e aktarıyor ve doğrudan askerî yardım talep edildiğinde de aynısını yapıyor (ABD yasaları, İsrail’e “Niteliksel Askerî Üstünlük” garantisi veriyor). Aynı zamanda, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ndeki kendi yaptırım gücünü ve veto hakkını Benjamin Netanyahu ve arkadaşlarını eylemlerinin sonuçlarından korumak için kullanıyor.

Bu ilişkinin sonu yaklaşıyor.

Ağustos ayının sonlarında yapılan bir Quinnipiac anketi, Amerikalıların %50’sinin artık İsrail’in Gazze’deki operasyonlarını soykırım olarak nitelendirdiğini ve %60’ının — Cumhuriyetçilerin %37’si, Demokratların %75’i ve bağımsızların %66’sı — en azından soykırım devam ettiği sürece İsrail’e askerî yardımın sürdürülmesine karşı olduğunu ortaya koydu.

Amerikalıların İsrail’e yönelik tutumlarında yaşanan değişimin etkileri hemen hissedilmeyebilir, ancak bu değişimin sonucu, yayılmacı İsrailli politikacıların hayallerinden daha “kaçınılmaz”dır.

İç siyasette Sosyal Güvenlik sistemi bazen politik bir “üçüncü ray” olarak anılır — ona dokunursan ölürsün.

İsrail ile olan “özel ilişki” de onlarca yıl boyunca iyi finanse edilmiş bir lobi sayesinde dış ilişkilerde benzer bir statüye sahipti. Yeniden seçim ön seçimlerini, lobi tarafından desteklenen rakiplerine karşı kaybetmek istemeyen Amerikan siyasetçileri, her İsrail yardım talebine sadakatle oy verdiler (genellikle işgal altındaki Kudüs’teki Ağlama Duvarı’nda yapılan törensel fotoğraf çekimlerinin ardından).

Ancak bu üçüncü ray hızla voltaj kaybediyor. Başkan Donald Trump, İsrail yanlısı çıkar çevreleri tarafından kendisi adına harcanan yüz milyonlarca dolarla hâlâ satın alınmış durumda kalabilir, ama görevdeki ve gelecekteki Kongre üyeleri artık yabancı bir güce sadakat yemini etmenin eskisi kadar mutlak bir gereklilik olmadığını kavramaya başlıyor.

Ve Büyük Zorba (Big Bully) her adımını sorgusuz sualsiz desteklemediğinde, Küçük Zorba’nın (Little Bully) yayılmacı planları da hızla boşa çıkacaktır.

* Thomas L. Knapp, William Lloyd Garrison Özgürlükçü Gazetecilik Merkezi’nin (thegarrisoncenter.org) direktörü ve kıdemli haber analistidir. Kuzey Orta Florida’da yaşamakta ve çalışmaktadır.

Kaynak: https://www.counterpunch.org/2025/09/04/the-gaza-war-isnt-over-but-israel-has-already-lost/